PROGRAMY REALIZOWANE W PRZEDSZKOLU "OTWARTE OKNO"
Sanford Harmony
Program w pełni realizowany w grupach integracyjnych, w grupach specjalnych
w miarę możliwości dzieci realizowane będą jego elementy.
Sanford Harmony to program wspierania rozwoju społeczno-emocjonalnego dzieci w wieku od 3 do 12 lat, który został stworzony przez specjalistów
z dziedziny pedagogiki na Arizona State University. Edukatorzy opracowali praktyczne metody, scenariusze zajęć, historie oraz ćwiczenia, mające na celu poprawienie komunikacji i współpracy w grupie, nauczenie okazywania empatii
i szacunku oraz rozwiązywania problemów, a także rozwinięcie kompetencji emocjonalnych u dzieci.
Pomysłodawcą, a zarazem fundatorem programu Sanford Harmony jest przedsiębiorca i filantrop T. Denny Sanford, którego misją jest pomoc w tworzeniu lepszego jutra. Na prośbę Sanforda w 2014 roku National University rozpoczęło dystrybucję programu w Stanach Zjednoczonych.
Obecnie z programem pracuje już ponad milion dzieci. W 2019 roku PWN Wydawnictwo Szkolne zostało wyłącznym partnerem Sanford Harmony w Polsce.
Praca z programem polega na regularnych zajęciach opartych na ciekawych historyjkach, rozmowach i zabawach w grupie z nauczycielem i w parach
z rówieśnikiem.
Program Sanford Harmony:
- zapewnia prawidłowy rozwój społeczno-emocjonalny dzieci,
- uczy współpracy i empatii,
- pomaga w nawiązywaniu dobrych relacji z rówieśnikami,
- ułatwia komunikowanie się,
- sprawia, że dzieci chętniej chodzą do przedszkola,
- uczy rozwiązywania problemów i konfliktów,
pomaga dzieciom nazywać emocje i radzić sobie z trudnymi uczuciami jak złość, smutek czy lęk.
Założenia Programu Sanford Harmony są zgodne z wieloma punktami podstawy programowej wychowania przedszkolnego (zarówno zadaniami przedszkola jaki
i osiągnięciami dziecka na koniec wychowania przedszkolnego) obowiązującej
w przedszkolach, oddziałach przedszkolnych w szkołach podstawowych oraz innych formach wychowania przedszkolnego.
Program Sanford Harmony oparty na edukacji społeczno-emocjonalnej został wyróżniony przez organizację CASEL (the Collaborative for Academic, Social and Emotional Learning) zrzeszającą najlepsze programy wspierające rozwój emocjonalny na całym świecie. Założona w 1994 organizacja CASEL uznaje kompetencje społeczno-emocjonalne za główny element edukacji. CASEL przedstawia pięć podstawowych typów umiejętności czy kompetencji składających się na inteligencję emocjonalną, które mogą być systematycznie rozwijane zarówno w domu, jaki i w szkole. Do tych umiejętności zalicza się: samoświadomość, świadomość społeczną, samokontrolę, odpowiedzialne podejmowanie decyzji, umiejętne kontakty z innymi ludźmi. Wszystkie te kompetencje rozwijane są w ramach programu Sanford Harmony.
więcej informacji:
http://sanfordharmony.pwn.pl
Metoda Knillów
Metoda Knillów jest drogą do nawiązywania porozumienia z osobami, które wydają się być niezdolne do kontaktu lub niezainteresowane ludźmi. Pierwszym kanałem porozumienia może być dotyk.
Zajęcia uzupełniają podstawową terapię, pomagają dziecku nabywać:
- poczucia bezpieczeństwa,
- świadomości własnego ciała,
- wrażliwości na wzajemnie wysyłane sygnały,
- nawiązywać kontakt i komunikować się,
- podejmować aktywność.
-
Każda sesja kontaktu polega na wykonywaniu wspólnie aktywności zgodnie z muzyką i instrukcjami odtwarzanymi z płyty CD, w bliskim kontakcie fizycznym. Przykładowo program wprowadzający zawiera: kołysanie, wymachiwanie rękoma, pocieranie dłoni, klaskanie, głaskanie głowy, głaskanie brzucha, relaksację.
Sesji zawsze towarzyszy specjalnie skomponowana muzyka, która rozwija się zawsze w taki sam sposób:
- Muzyka wprowadzająca – spokojna i relaksująca, jest zapowiedzią sesji – pozwala dziecku wyciszyć się i nastawić na wykonywanie wspólnie aktywności.
- Muzyka bardziej rytmiczna – pozwala wyłapywać aktywność partnera, zachęca do aktywności i do odpowiadania na ruchy wykonywane przez opiekuna.
- Muzyka bardziej intensywna – sprzyja odważniejszym, większym ruchom i bliższemu kontaktowi.
- Muzyka lżejsza i melodyjna – zachęca do zabawowego kontaktu.
- Muzyka ponownie spokojna – dziecko ma okazję wyciszyć się i przetworzyć pozytywne momenty w spokojnej atmosferze.
PROGRAM DAR ZABAWY
PROGRAM Dar Zabawy to innowacyjne podejście do zajęć, kreatywne pomysły na zabawę oraz twórcze i niebanalne rozwiązania pedagogiczne. Program powstał z troski o naturalny rozwój dziecka, o przywrócenie wartości zabawie, zabawkom i całej istocie dzieciństwa.
Opracowany na podstawie koncepcji pedagogicznej Friedricha Froebla, na pierwszym miejscu stawia aktywność zabawową w procesie poznawania przez dziecko świata. Zabawa, będąca wrodzoną potrzebą, według niemieckiego pedagoga, jest główną formą aktywności dziecka.
Najważniejszą częścią programu Dar Zabawy są zabawy edukacyjne, których zadaniem jest podkreślenie wspólnoty dorosłych i dzieci oraz wykorzystanie do tych zabaw tzw. darów, czyli przedmiotów, które w pełni służą rozwojowi dziecka. Dar Zabawy to przede wszystkim innowacyjne spojrzenie na proces edukacji i wychowania najmłodszych poprzez prawdziwą zabawę – twórczą, radosną i bezpieczną.
Więcej informacji: http://www.froebel.pl/
Program edukacji matematycznej wg. E. Gruszczyk- Kolczyńskiej
W edukacji matematycznej przedszkolaków najważniejsze są osobiste doświadczenia dziecka. Stanowią one budulec, z którego dziecko tworzy pojęcia
i umiejętności. Jeżeli doświadczenia są specjalnie dobrane, przyczyniają się także do rozwoju myślenia i hartowania dziecięcej odporności.
Program edukacji matematycznej wg. E. Gruszczyk- Kolczyńskiej obejmuje następujące kręgi tematyczne: orientacja przestrzenna, rytmy, kształtowanie umiejętności liczenia, a także dodawania i odejmowania, wspomaganie rozwoju operacyjnego rozumowania; rozwijanie umiejętności mierzenia długości, klasyfikacja, układanie i rozwiązywanie zadań arytmetycznych, zapoznanie dzieci
z wagą i sensem ważenia, mierzenie płynów, intuicja geometryczna, kształtowanie gier przez dzieci, zapisywanie czynności matematycznych. Do prowadzenia zajęć
z dziećmi z zakresu matematyki wykorzystujemy specjalne dobrane przedmioty (pomoce): liczmany-kółka, trójkąty, kwadraty, liczydełka, kartoniki z cyframi
i znakami arytmicznymi, serie obrazków, domino, geoplan (płytka z otworkami do przewlekania sznurowadła)-służy do konstruowania figur geometrycznych, figury geometryczne, karty logiczne, kostki i obrazki. Korzystamy również z materiałów naturalnych w tym z darów natury w poszczególnych porach roku i nie tylko! - nasiona dużej fasoli, kasztany, kolorowe guziki, klamerki do przypinania bielizny, frotki, kapsle itp.
Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne – wykorzystuje dotyk, ruch oraz wzajemne relacje fizyczne, emocjonalne i społeczne do rozszerzania świadomości samego siebie i pogłębiania kontaktu z innymi ludźmi. Stosowanie tej metody rozwija u dziecka orientację w schemacie ciała
w przestrzeni, pozwala nawiązać kontakt wzrokowy, emocjonalny w relacjach
z innymi dziećmi. Podstawowe założenia metody, to rozwijanie przez ruch:
- świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego
- świadomości przestrzeni i działania w niej
- dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu
Dzięki ćwiczeniom proponowanym przez Weronikę Sherborne dziecko zyskuje poczucie bezpieczeństwa, odkrywa własne możliwości, uczy się współdziałania w grupie. Ruch jest zabawą, która daje przeżycie radości i dzielenia jej z innymi, co jest bardzo ważne w nawiązywaniu kontaktów społecznych.
Gimnastyka rytmiczna A. i M. Kniessów
Metoda Kniessów – to rodzaj gimnastyki rytmicznej, twórczej, polegającej na nieustannym poszukiwaniu nowych form i rodzajów ruchu. To specyficzna metoda prowadzenia zajęć stymulujących rozwój fizyczny z dziećmi. Bazuje na naturalnym, zrytmizowanym i ekspresyjnym ruchu.
Pozwala na rozwijanie poczucia rytmu, wrażliwości muzycznej, ekspresji twórczej, doskonalenie koordynacji wzrokowo – słuchowo – ruchowej, orientacji
w schemacie własnego ciała; harmonijne rozwijanie prawej i lewej strony ciała, stwarzanie sytuacji do poznania przez dziecko swoich możliwości ruchowych; rozumienie swojej roli w zespole – wzajemna kontrola podczas odtwarzania ruchów nauczyciela. Wywołuje u dzieci dobre samopoczucie i przyjemne przeżycia.
W tej metodzie bardzo ogranicza się mówienie. Impulsem do podejmowania wszelkich form ruchu jest muzyka. Jest też dużo naśladownictwa i wzorowania się na prowadzącym i współćwiczących.
Główny tok zajęć polega na naśladownictwie ruchu prowadzącego, który nie tylko demonstruje ruch, ale jest również współćwiczącym, jest często osobą wiodącą, ale w miarę zainteresowania ruchowego grupy, pozostawia jej wiele swobody.
