METODA BIOFEEDBACK
Trening EEG Biofeedback to metoda terapii oparta na wyspecjalizowanej technice komputerowej. Umożliwia trening mózgu w celu poprawienia jego efektywności i uzyskania kontroli nad procesami fizjologicznymi zachodzącymi w naszym organizmie, wypracowanie i utrwalenie prawidłowej amplitudy fal mózgowych. System EEG-Biofeedback stosowany w naszych urządzeniach-to metoda bezpieczna i zalecana zarówno uczniom pełnosprawnym, pragnącym poprawić efektywność pracy mózgu jak
i przy wybranych jednostkach chorobowych. Podczas treningów EEG Biofeedback możemy nie tylko zoptymalizować funkcjonowanie procesów poznawczych, lecz również zminimalizować dysfunkcje funkcjonowania mózgu, w których występuje nieprawidłowy rytm fal. Wykorzystując plastyczność mózgu trenowane „umiejętności” zaczynają zachodzić automatycznie, co przekłada się na ogólne funkcjonowanie w życiu codziennym. Atrakcyjność tej metody polega na możliwości zastąpienia w sytuacjach,
w których jest to możliwe, terapii farmakologicznej lub też jej wsparcia w przypadku, gdy całkowita rezygnacja z niej nie jest możliwa. Ponadto, treningi EEG Biofeedback, stanowią ważny element w przyspieszaniu efektywności innych rodzajów terapii.
METODA SNOEZELEN (SALA DOŚWIADCZANIA ŚWIATA)
Terapia prowadzona pod okiem terapeutów w Sali Doświadczania Świata–specjalnie wyodrębnionym pomieszczeniu, wyposażonym w różnorodne urządzenia stymulujące rozwój zmysłów: łóżko wodne, interaktywna kolumna bulgocząca (podświetlana wieloma kolorami, kaskada światłowodów.
Uczeń ma prawo wyboru tych bodźców, które dla niego samego są najprzyjemniejsze, na których chce się koncentrować i którymi chce się zajmować. W bezpiecznym, wygodnym otoczeniu podstawowe zmysły są pobudzane lub wyciszane muzyką, efektami świetlnymi
i łagodnymi wibracjami.
METODA WARNKEGO
Adresowana jest do dzieci z dysleksją i trudnościami w nauce, spowodowanymi centralnymi zaburzeniami przetwarzania słuchowego, zaburzeniami koncentracji uwagi, pamięci i koordynacji wzrokowo-słuchowo-ruchowej. Służy wykrywaniu i treningowi deficytów w zakresie zapamiętania wzorców dźwiękowych słów z wykorzystaniem wzroku, słuchu oraz funkcji motorycznych. Jej celem jest także wsparcie terapii logopedycznej.
Trening obejmuje trzy obszary:
- automatyzację przetwarzania spostrzeżeń w obszarze słuchu, wzroku i zdolności motorycznych;
- automatyzację koordynacji półkul mózgowych;
- rozwój i automatyzację „wzrokowego języka”.
TERAPIA SI (INTEGRACJA SENSORYCZNA)
Integracja sensoryczna to zdolność dziecka do odczuwania, rozumienia i organizowania informacji dostarczanych przez zmysły z otoczenia do własnego organizmu. U ucznia
z zaburzeniami przetwarzania sensorycznego dochodzi do błędnego odbioru otaczającego świata. Metoda integracji sensorycznej ma na celu ma na celu wyrównywanie zaburzeń
i braków w zakresie percepcji wzrokowej, słuchowej, węchowej, smakowej. Szczególną uwagę zwraca się na zmniejszanie trudności związanych z zmysłem równowagi, dotyku
i czucia głębokiego. Najważniejszym celem terapii jest wypracowanie tolerancji u dziecka na bodźce napływające z otoczenia i umiejętności właściwego reagowania na te bodźce. Polega na integracji czynności zmysłów z właściwą reakcją ruchową. Jest to możliwe dzięki procesom dokonujących się w mózgu każdego człowieka, polegającym na odbieraniu, rozpoznawaniu, przetwarzaniu, odpowiednim interpretowaniu już posiadanych informacji, które mózg czerpie ze zmysłów, a następnie odpowiada właściwą reakcją ruchową.
Głównymi kierunkami w rehabilitacji są procesy hamowania, eliminowania lub ograniczania drogą stymulacji negatywnych bodźców, które występują przy nadwrażliwości układu zmysłów np. nadpobudliwości ruchowej, trudnościach w koncentracji uwagi oraz dostarczaniu bardzo silnych, różnorodnych bodźców przy niedostatecznej wrażliwości układu zmysłów np. zaburzeniach ruchowych, percepcji i koordynacji. Zalecana jest
w przypadku dzieci, u których występują: nadmierna lub byt mała wrażliwość na bodźce dotykowe, wzrokowe, słuchowe i ruch, zbyt wysoki lub niski poziom aktywności ruchowej, problemy z koordynacją, opóźnienia rozwoju ruchowego, mowy oraz trudności w nauce, słaba organizacja zachowania (np. impulsywność, słaba koncentracja na zadaniu, nieumiejętność planowania działań).
